بسم الله الرحمن الرحیم

حقیقت آب ، علم است و حقیقت جسم ، روح است .

 همان گونه که جسم با آب سیراب می شود و حیات می گیرد ؛ روح انسان هم با علم ومعرفت ، جان و حیات می گیرد .

اگر شما برای مدتی طولانی، جسم را از آب محروم کنید؛  مشاهده خواهید کرد که چگونه پژمرده می شود و می میرد ؛چون عامل حیات و بقای انسان ، آب است . 

 بهمان گونه هم اگر به مدت طولانی روح و جان ما خالی از علم و معرفت باشد ؛ به مرور زمان حیات انسانی او به خطر می افتد . بله روح نمی میرد و زنده است .اما به کدام حیات زنده است ؟ ما چهار نوع حیات داریم ، 1_ حیات جمادی  2_ حیات نباتی 3_ حیات حیوانی 4_ حیات انسانی .

انسانی که با آب علم و معرفت سیراب نشود ؛ به مرور از حیات انسانی می میرد و به حیات حیوانی زنده است و زندگی می کند .

همه می دانیم ؛کاری که از یک زنده بر می آید را هیچگاه یک مرده نمی تواند انجام دهد .زنده است که هم خود حرکت و آثار دارد ، و هم می تواند ؛ دیگران را حرکت دهد و بر آنان اثر بگذارد . کسی که امروز نتواند جان خود را با علم و معرفت به حیات برساند ، با این مردگی و خاموشی جانش به عالم بالا منتقل می شود و خسرانی بالاتر از این نیست .

بسم الله الرحمن الرحیم

کسی که علم دارد ، عالم است ؛ اما کسی که به درک و ادراک رسیده ، مدرک است . تو با علم به دانایی می رسی اما با ادراک این دانایی ، علم را دارا می شوی . یعنی آن دانایی با وجودت یکی می شود و خود را می  یابی .

 " من عرف نفسه فقد عرف ربّه " کسی که خودش را شناخت، پروردگارش را می شناسد . تمام بدبختی بشر امروزی این است که خودش را نشناخته . البته منظور از "خود "، همان خود عالی است که قبلا به آن اشاره کرده ایم. وگرنه این خود دانی که جسم است و خواسته هایش مادی است ؛ را همه می شناسند . مشکل ما نشناختن آن خودی است که شرافت و شخصیت انسان به آن بر می گردد.

کسی که بدنش سوخته و تاول زده و دائم فریاد می زند که درد دارم. تو فقط علم داری که سوختن ، درد دارد و دیگر درد او را ادراک نمی کنی .اما عمق درد او را زمانی می فهمی که بدن تو هم به مانند او در آتش بسوزد ؛ اینجاست که درد را دارا می شوی . یعنی شدت درد او را با تمام وجودت ادراک می کنی .کسی که در وجودش به معرفت و ادراک برسد ؛ رمز و راز هستی و آفرینش را و خود را و خدا را در وجودش می یابد و ادراک می کند .

بسم الله الرحمن الرحیم

چگونه من در میادین تشخیص دهم که این مشیّت خدا هست یا نیست ؟ این یک مسیر است ؛ یعنی این یک حرکت درونی است که تو اگر به آنچه می دانی عمل کنی ، خداوند علم آنچه را نمی دانی به تو می دهد و تو را وارث علمی که نمی دانی می کند . یعنی در میدانی که تو می دانی چه کاری درست است ، اگر آن را انجام دهی ؛ آن به آن پرده برداشته می شود و می رسی به آنجا که در میادینی هم که نمی فهمی و نمی دانی ، می دانی  .

پس کاری را که می دانی حرام است را انجام نده و اگر حلال بود انجام بده و به آنچه هم که در انجام آن شک داری ؛ توقف کن تا خدا علم آن را به تو بدهد ،

البته در اینجا هم فشار می کشی چون رسیدن به فرقان مشکلات دارد .  

بسم الله الرحمن الرحیم

اگر گفته اند که ریختن یک قطره ی اشک برای ابا عبدالله (علیه السلام ) آن همه فضیلت دارد و گناهان تو را می شوید ؛ به سبب آن شور حسینی است که تو در دل داری . یعنی به سبب آن شوریدن دل ، اشک سرازیر می شود واین اشک قرب پیدا می کند وگرنه اگر کسی به بهانه ی اشک ریختن بر حسین ( علیه السلام ) بخواهد برای دردهای خود بگرید ؛ این اشک آن قرب را ندارد . وقتی معرفت تو به حسین (علیه السلام ) بالا رفت ؛ در دلت شور و جذبه پدید می آید و این سوز ، که آن اشک همراه با معرفت را به بیرون می ریزد ؛ نشان می دهد که تو حسینی هستی و این حسینی بودن تو را مقام می بخشد و فاعلیت تو را نورانی می کند ، بعد به دنبال این نورانیت ، اشک تو هم فضیلت پیدا می کند و در ازای این چنین اشکی است که آن همه اجر و ثواب و پاداش به تو می دهند . پس مهم حسینی شدن است ، نه فقط برای حسین (علیه السلام ) اشک ریختن !

نه فقط به سبب اینکه او را به قتلگاه بردند ، اشک بریزی و ثواب ببری ؛ بلکه به سبب اینکه حق حسین (علیه السلام ) را ادا نکردند و حقیقت حسین (علیه السلام ) را سر بریدند باید بگری و گریه کنی .

و .... امروز هم ما باید برای آن مظلومه مادری اشک بریزیم و بگرییم که حق او را ادا نکردند و تا امروز حقیقت وجود مقدس آن حضرت چون مخفی ماندن قبرش بر ما مخفی و پنهان مانده .

السلام علیک یا ام الحسن و الحسین شباب اهل الجنه . السلام علیک یا فاطمه بنت رسول الله و رحمه الله وبرکاته صلی الله علیک و علی روحک و بدنک .

بسم الله الرحمن الرحیم

شکر بر دو نوع است : شکر زبانی   ، شکر عملی

گفتیم که ما برای رسیدن به حقیقت وجود و برای دست پیدا کردن به خود عالی باید به دنبال علم حقیقی که قران است باشیم .

حال سؤال این است که ما چگونه و از چه طریقی می توانیم به این علم که در قران است برسیم ؟

قبلا عرض شد که با مجاهده ی علمی و عملی ؛ یعنی مجاهده و تلاش برای باسواد شدن و کسب علم و

آموختن قران ،که در وهله ی اول ضروری است ، تو تا لفظ و معنی ظاهری قران را ندانی ؛ نمی توانی مفهوم آیات

را بفهمی ودر نتیجه نمی توانی به آنچه قران از تو خواسته ، عمل کنی .  مجاهده ی علمی تکلیف تو را بر تو

نشان می دهد و تو با آشنا شدن با مفاهیم قران ، کم کم به آیات قران شناخت پیدا می کنی و 

با زبان او را شکر می گویی ؛ که این را  "شکر زبانی " گویند .بعد از این شکر ، رغبت پیدا می کنی که

به قران عمل کنی ؛ یعنی این شناخت تو را به عمل به قران می کشاند ؛ که این را " شکر عملی " گویند .

با عمل به قران تو در هر میدانی می فهمی چه تکلیفی داری و با رغبت آن را  انجام می دهی ؛

یعنی با انجام دادن وظیفه ای که به عهده ات است ،در عمل نشان می دهی که شاکر و مطیع فرمان او

هستی و این شکر دیگر لقلقه ی زبانت نیست ، بلکه هم با زبان او را شکر می گویی و هم در عمل شاکری ! 

لذا بعد از این شکر عملی ، وجود تو باز می شود و آیات را بهتر از قبل می فهمی و بهتر هم عمل می کنی ؛

چون قران زنده است ، اگر تو با قران انس گیری و همراه شوی  ؛ قران تو را زنده می کند و به حیات می رساند .

پس با هر بار عمل کردن ، معرفت تو به قران بالاتر می رود و بصیرت پیدا می کنی و روح تو وسعت می گیرد و

بازتر می شود و  عمل تو هم نورانی تر از قبل می شود و........

به همین گونه تو در وجودت سیر می کنی و معرفت تو بالا و بالاتر و عمل تو هم با اخلاص و با اخلاص تر می شود

و در نتیجه ، وجود تو هی لطیف و لطیف تر و الطف می شود وقران درون خود را بر تو باز می کند و تو به باطن

قران دست پیدا می کنی و با قران سیر و حرکت می کنی .چون " لا یمسّه الّا المطهّرون " فقط پاکان می توانند به بطن قران برسند .

وقتی تو به بطن قران رسیدی ؛ به بطن و درون خودت (خود عالی ) هم می رسی . چون قبلا گفتیم که قران

نسخه ی وجودی ماست و ما فقط با عمل به قران می توانیم خود را بیابیم و به زیبایی های درونمان دست پیدا کنیم .

. حال این سیر و حرکت با قران تو را به اعلی علیین می رساند ،

یا در جنّات النعیم یا فردوس برین و رضوان و............ " و الله اعلم " .

بسم الله الرحمن الرحیم

کسی که معرفت نداشته باشد خراب کاری می کند ، ولو انگیزه اش بالا باشد و

به قصد و انگیزه ی قربت بخواهد انجام دهد ؛اما چون بصیرت ندارد ، خراب می کند .

بسم الله الرحمن الرحیم

شما در عالم ماده هیچگاه بدون شناخت غذا نمی خورید ؛ در عالم معنا هم بدون شناخت نمی توان به روح غذا داد .

در عالم ماده شما اول غذا و رابطه ی آن را با بدنتان می شناسید ، بعد آن را طلب می کنید و می خورید و به دنبال آن هم رشد می کنید .

در عالم معنا هم شما غذای روح (قران ) را و رابطه ی آن را با روحتان می شناسید ، بعد آن را طلب می کنید و اشتیاق پیدا می کنید آن را با تدبّر بخوانید .

آن وقت به دنبال این تدبّر ، معرفت شما به آیات قران بالا می رود و .....

معرفت که بالا رفت ؛ به قران عشق پیدا می کنید و جذبه ی قران شما را می گیرد و قران خود را بر شما باز می کند .

 چون قران زنده است و هر کس که با قران مأنوس شود ، با قران زنده می شود و

 حیات می یابد و در درون باز می شود و دکمه های کامپیوتر وجودش را می یابد .

بسم الله الرحمن الرحیم

هر کاری آثاری دارد . یعنی به دنبال هر کاری ، آثاری نمودار می شود . وقتی غذا یا میوه یا موادی که حاوی آهن است ؛ 

یا ویتامین مشخصی را مصرف می کنی ؛ بعد از مدتی آثار آن را در جسمت می بینی .

به دنبال هر عمل عبادی که تو  انجام می دهی ،  آثار آن در روحت نمودار می شود . مثلا تو وقتی نماز می خوانی ، روزه می گیری یا حج مشرّف می شوی ؛

باید بعد از اتمام عمل ، آثار آن را در روحت ببینی . اگر آثار نماز و ... را در خودت نمی بینی و اگر حال تو در قبل و بعد از نماز یکی است ؛

و تو  همان آشی و همان کاسه که ده سال پیش بودی ؛ پس روح تو تا امروز از حقیقت نماز غافل بوده و نتوانسته آن را بخورد و هنوز مزه ی نماز واقعی را نچشیده !

از کجا چنین چیزی را می گویم ؟ از آنجا که بعد از سالها نماز خواندن ، هنوز مقیّد به ترک گناه نیستی و هنوز رذایل اخلاقی را در خودت می بینی .

هنوز انسانیت در تو بی رنگ است و تو خیلی راحت غیبت می کنی و آبروی بیست ساله ی شخص را در یک ، دو دقیقه  برباد می دهی ،

و این در حالی است که می دانی ؛ گناه غیبت ، شدید تر از زنا است . این رغبت و میل تو به غیبت و دروغ و تهمت و ربا و رشوه خواری و ...........

نشانگر این است که هنوز آثار نماز و روزه و حج و .... به جان تو نرفته و روح تو هنوز شیرینی عفو  و بخشش و مناجات با خدا را نچشیده ؛ 

برای همین تا امروز گرسنه مانده و هر چه فریاد می زند که گرسنه و تشنه است تو صدای او را نمی شنوی و

او از شدت ضعف در میادین مختلف زندگی گیج می زند و راه  را از چاه نمی شناسد ؛

چون غذا نخورده و بزرگ نشده و خوبی و بدی را از هم تشخیص نمی دهد . 

در ادامه مطلب با ما همراه باشید .... 

بسم الله الرحمن الرحیم

گاهی که به کوه نوردی می روی ؛ یکبار برای امتحان با صدای بلند کلمه ای را بگو  وببین که چگونه انعکاس آن صدا به همان گونه که ادا شده به سویت برمی گردد ؛ اگرمؤ دبانه بگویی ، مؤ دبانه بر می گردد و اگر هم بی ادبانه بگویی ؛ انعکاس آن به همان صورت که بیان کردی به سوی تو بر می گردد وتو به وضوح آن را می شنوی . 

سالیان سال است تو از کوچه ، پس کوچه های شهرت گذشتی و می گذری ؛ اما جای قدم هایت از آنجا که گذشتی هنوز باقی است ومحو نشده . رد اعمال و عملکرد تو ، حرفها و گفته های تو در کوچه قلبت حک شده و زمین و زمان  و حتی اعضاء و جوارح تو آن را در خود ثبت کرده و به جا گذاشته  واین پرونده ی درخشان یا سیاه تو روزی  گشوده خواهد شد و تو به عینه انعکاس اعمال خود را روزی نه چندان دور خواهی دید .

قران در سوره ی "یس " آیه ی 65  می فرماید :

" الیوم نختم علی افواههم و تکلمنا ایدیهم ............. "

امروز بردهانهایشان مهر می نهیم ودست هایشان با ما سخن می

گویند و پاهایشان بدانچه فراهم می کردند گواهی می دهند "